Sanne (midden) backstage tijdens het 5-jarig jubileum. Foto: Pim Geerts

WHO’S THAT LADY? SANNE VAN DEN KIEBOOM | SOPRAAN

‘The moment I wake up 
Before I put on my makeup 
I say a little pray for you’
Say a little prayer | Aretha Franklin 

Sopraan Sanne van den Kieboom  stond afgelopen vrijdag te gillen van enthousiasme toen ze vanuit de zaal haar eigen huwelijksaanzoek voorbij zag komen tijdens een compilatie van filmpjes uit het Brand New Bags-archief.  

Het was een van de hoogtepunten van tien jaar The Brand New Bags; na afloop van een optreden op Valentijnsdag, de verjaardag van Sanne, ging vriend Ronald midden op het podium op zijn knieën. 

‘Ik had het filmpje al heel lang niet meer gezien. Ik moest er vooral heel hard om lachen. O ja, dat is ook nog voorbij gekomen, dacht ik. Op weg naar het concert werd in een appgroep met vrienden al gegrapt wie nu op zijn knieën zou gaan. Maar ja, dan ben je altijd nummer twee. De volgende moet wel met iets beters op de proppen komen natuurlijk.’ 

Hoeveel tijd heeft er uiteindelijk tussen het aanzoek en de bruiloft gezeten? 

‘Lachend: ‘Er heeft nog een baby tussen gezeten… Eh, anderhalf jaar. Toen heb ik Say a little prayer voor Ronald gezongen. Ik weet helemaal niet hoe ik op dat liedje kwam. Het is niet ons liedje, helemaal niet. De organisatie van het huwelijk was allemaal super gehaast, alles ging heel intuïtief. Ik vind het altijd een heel lekker nummer om te zingen, krijg er hetzelfde gevoel bij als het huwelijk; een fijn, warm gevoel. Nina, Janneke en Kirsten hebben meegezongen. Uiteindelijk liep het een beetje in de soep, dat was wel grappig. Ik zette een beetje te hoog in daarom had het achtergrondkoor geen idee wat ze moesten doen, maar ik vond het heel leuk om te doen.’ 

Tijdens het jubileumconcert stond je niet op het podium, hoe was het om in het publiek te staan?  

‘Ik vond het fantastisch, maar het was voor mij niet de eerste keer. Toen ik vorig jaar net bevallen was ben ik in het UCK komen luisteren, maar dit was wel next level. Iets heel bijzonders. Ik was vooral supertrots op jullie en dacht: dit is gewoon het koor waar ik bij zing! Ik was echt aan het genieten.’ 

Spot het huwelijksaanzoek van Sanne  in de videocompilatie tijdens With a little help from my friends.

Wat was volgens jou het hoogtepunt van de avond?  

‘Wil je weten welk nummer ik het beste vond gaan? De Beyoncé-medley vond ik echt heel cool. Heel tof. Ook omdat ik wist hoe lastig dat nummer is en hoe lang we erop hebben gerepeteerd. Maar toen het allemaal bij elkaar kwam op het podium en dan de overgang naar het meer swingende stuk… alles klopte gewoon.’ 

En wat maakte dit optreden nou next level?  

‘Met band werk het echt supergoed. Ook waren er veel solo’s en ik weet dat iedereen daar altijd kneiterbang voor is, maar het werkt zó goed! We hebben zulke mooie stemmen in het koor, daar mogen we trots op zijn. We hebben het al jaren erover dat we meer lef mogen hebben en dat vaker mogen laten zien. Ik vind echt oprecht… Ik weet niet of ik dit moet zeggen, maar ik pleit voor alleen maar nummers solo’s. De interactie werkt. De eerste nummers waren vrij massief qua sound, iedereen moest ook nog inkomen, dat snap ik wel, maar met solo’s heb je veel meer dynamiek in een nummer. Het is interessant om naar te luisteren én te kijken. De praatjes tussendoor werkten ook echt als een tiet. Absoluut. Zouden we bij wijze van spreken ieder optreden kunnen doen. Het voordeel is dat het gerommel op achtergrond ook niet opvalt, want mensen kijken en luisteren naar degene die iets zegt.’ 

‘We hebben zulke mooie stemmen in het koor, daar mogen we trots op zijn’

Waarom zong je eigenlijk niet mee? 

‘Het was een optelsom van dingen. Ik was begin dit jaar met een stage begonnen voor mijn opleiding HBO-V en merkte dat ik al vrij snel motivatieproblemen had. Ik stond tijdens de repetities alleen maar te gapen. Who am I kidding?, dacht ik op een gegeven moment. Ik vond dat ik beter kon besluiten om niet mee te doen, dan telkens in pauzes af te haken. Ik vond dat ik richting koor zeker tijdens zo’n jubileumjaar iets meer inzet moest tonen.’ 

In anderhalf jaar tijd voor het eerst moeder geworden, getrouwd, (bijna) afgestudeerd (‘en een vader met dikke vette kanker’). Heel begrijpelijk dat het dan even genoeg is. Dacht je vrijdag niet toch nog even: shit, stond ik daar nu ook maar tussen? 

‘Ik denk, toen jullie opkwamen en iedereen zag opkomen in die mooie jurken.’ Sanne valt even stil. ‘Maar dit is een beetje een sturende vraag. Wil je graag horen dat ik baalde?’, vraagt ze grijnzend en vervolgt: ‘Ik weet gewoon wat voor kick het geeft, daar was ik wel even jaloers op. De adrenalinerush waarmee je op het podium staat. En als dan de eerste spanning eraf is sta je zo te genieten.’ 

En nu? Waar heb jij volgend seizoen zin in? 

‘Ik hoop op een heel goed kerstseizoen. Eindelijk. We doen al een aantal jaar kerstnummers uit de oude doos, maar laten we er eens een holy fucking merry christmasland van maken. Het lijkt me heerlijk om dat dit jaar weer eens te doen. Dat is mijn wens.’ (AB)