WHO’S THAT LADY? ELINE SPAUWEN |  JUBILEUMCOMMISSIE | MEZZO

If you hear the song I sing, you must understand.
You hold the key to love and fear, all in your trembling hand.
Get Together | Lizz Wright / Chet Powers

Meet ‘Miss Moodboard’ aka Eline Spauwen. Zij is het die voor elk optreden een uitgekiende dresscode bedenkt. Met een waslijst aan briljante do’s & don’ts. De Britse dames van ‘What not to wear’ zouden trots op haar zijn. Zo zorgt ze er elk optreden weer voor dat we als een stylish ensemble op het podium staan. Verder is ze regelmatig soliste in ons koor. En was ze als puber best wel ‘alto’. Genoeg gespreksstof dus!

Die dresscodes, Eline, hoe verzin je dat toch elke keer?

Goede vraag! (lachend) Ook voor mezelf! Meestal heb ik al wel een stijl in mijn hoofd,  en een outfit die daarbij past, en daar zoek ik dan op door. Of het begint met een mooi plaatje op Pinterest. Dat is dan geen kleding, maar bijvoorbeeld een abstracte afbeelding met een mooie kleurencombinatie. En dan begint het Googlen. Zoektermen: dress, outfit, kleuren, etcetera. En ze noemen me niet voor niets Miss Moodboard, alles wat ik dan vind, plak ik in letterlijk in een digitaal bord en dan ga ik schuiven en turen. Dingen eraf, andere plaatjes erbij. Ook kijk ik nog wel eens in winkels of op Zalando om te kijken of het wel haalbaar is wat ik bedacht heb. En vaak geldt: als het eenmaal in een dresscode heeft gezeten, dan zie ik het overal hangen… Meestal zet ik de dresscode vrij overdreven neer. Als iedereen er dan voor vijftig procent voor gaat, komt het mooi bij elkaar en ben ik tevreden.

Wat betekent het thema Soul Sisters voor jou?

De vriendschappen met mijn goede vriendinnen zijn voor mij heel belangrijk, een stabiele factor in mijn leven. Die bouw je op, ze zijn er altijd voor je en je maakt vanalles samen mee. Dat voelt echt als zusterschap. Daarnaast houdt het thema me ook bezig in mijn werk in het bedrijfsleven en de IT, waar ik meestal een van de weinige vrouwen in een mannenwereld ben. Ik zie daar nog wel eens vervelende situaties wat betreft gelijkwaardigheid en hoe men met elkaar omgaat. De meer individualistische mannenmanier is the way to go, en vrouwen moeten ‘het spel als een man spelen’ om als krachtig of leider gezien te worden. Terwijl het dan ook met meer zachtheid, speelsheid en empathie zou kunnen, iets meer in balans. Ik vind dat vrouwen meer zichzelf moeten kunnen zijn, krachtig op hun eigen manier.

Eline zingt Mmm van Laura Izibor in het UCK.

Heb je altijd al wat met soul gehad?

Van huis uit heb ik soul zeker niet met de paplepel ingegoten gekregen. Naast een verdwaalde cd van Destiny’s Child luisterde ik in de nineties vooral naar de zoetgevooisde nummers van The Cranberries en de gitaren van Radiohead, en zong en speelde ik dat soort ‘alto’-muziek. Ik merkte toen al wel dat mijn stem andere dingen deed dan de wat ‘plattere’ sounds van toen. Op latere leeftijd en helemaal tijdens de lessen Soulkoor bij Parnassos, ontdekte ik dat mijn stem zich veel beter leent voor het warme en smeuïge van Soul, en genoot ik ook echt van de meerstemmigheid in deze muziekstijl. Verder is mijn muzieksmaak wel breed, ik heb vooral iets met mooie stemmen. Neem Lianne La Havas, zo mooi die stem! Die is bovendien zo muzikaal, speelt heel fijn en funky gitaar en schrijft haar eigen nummers, dat is voor mij een echte inspiratie.

‘Vriendschappen met vriendinnen bouw je op. Ze zijn er altijd voor je. Dat voelt als zusterschap’

Niet geheel toevallig heeft Eline van twee van Liannes nummers in ons repertoire de solopartijen gezongen. Die solo’s, vind je die niet enorm spannend om te doen?

Voordat ik bij het koor kwam zag ik mezelf vooral ‘als solist’. Voor mezelf als fijne activiteit, en ik schreef wel eens liedjes, ik zong even in een band, en trad heel soms op. Tijdens solo zingen voor een publiek zit ik er altijd zo ín, dat ik het niet eens helemaal mee krijg! Ik zou me er wel meer bewust van willen zijn. Ja, ik voel natuurlijk wel spanning voor solo’s, maar door die enorme focus, als ik eenmaal begin, is dat weg en vliegt de tijd. Soms zit mijn moeder, vol trots of met tranen, in het publiek te kijken. Als ik haar dan aankijk is dat best een afleiding van die focus. Maar dat is misschien juist wel goed. Bij kooroptredens juist vaak tijdens de allerlaatste keer samen oefenen op de locatie. Dan staan we met z’n allen op een paar vierkante meter in te zingen, is er minder spanning en afleiding, en kunnen we elkaar vaak goed horen. Zo gaaf! Het podium in Tivoli is wel weer een next level… Ik ben benieuwd hoe dat gaat! (EA)

In aanloop naar het 10-jarig jubileumconcert Soul Sisters op vrijdag 15 juni in TivoliVredenburg publiceren we elke week een interview met een van onze Brand New Bags.